زبان کشورها

زبان کشورها

زبان کشورها

زبان ملی هر کشور زبانی است که توسط مردم آن کشور و یا سرزمین های اشغال شده توسط آن کشور با آن صحبت می کنند.

زبان رسمی به زبانی گفته می‌شود که به‌طور قانونی در کشور و یا منطقه‌ای از کشور که از توانایی وضع قوانین خاص آن منطقه برخوردار است، انتخاب شده‌است.

معمولاً زبانی به‌عنوان زبان رسمی انتخاب می‌شود که اکثریت جمعیت به آن سخن گویند (زبان ملی). اما به‌دلیل وجود جامعه‌های چندزبانه یا به‌دلیل حفظ وحدت ملیِ یک کشور ممکن است این دو بر هم منطبق نباشند و یا «زبان ملی» یکی از «زبان‌های رسمی» باشد.

همچنین، برخی سازمان‌های جهانی، جهت سامان‌دهی ارتباطات و جلسات، برای امور خود زبان رسمی تعریف می‌کنند. برای نمونه، سازمان ملل متحد، شش زبان (اسپانیایی، انگلیسی بریتانیایی، چینی، روسی، عربی، فرانسوی) به‌عنوان زبان رسمی تعریف کرده‌است.

بان رسمی یک زبان است که توسط یک دولت در یک کشور یا هر ارگان قانون گذار دیگری ماهیت قانونی پیدا کرده است و به عنوان زبان اول یاد می شود.
بر عکس تصور عموم زبان رسمی یک کشور زبانی نیست که الزاما به وسیله مردم استفاده می شود بلکه زبانی است که توسط دولت استفاده می شود.

در لیست زیر به مهم ترین زبان رسمی کشور های جهان اشاره می کنیم که در سطح جهان از اهمیت زیادی برخوردار هستند.

آرژانتین :

اسپانیایی زبان رسمی کشور آرژانتین است.

استرالیا :

جالب است بدانید هیچ زبان ریمی در استرالیا وجود ندارد و زبان انگلیسی به عنوان de facto می باشد.

اتریش:

زبان آلمانی زبان رسمی مهم این کشور می باشد.

بلژیک :

dutch ، فرانسه و آلمانی زبان های رسمی کشور بلژیک هستند.

زبان رسمی برزیل :

پرتقالی مهم ترین زبان رسمی کشور برزیل است.

زبان رسمی کانادا :

انگلیسی مطمئنا به عنوان زبان رسمی کانادا است. البته زبان فرانسه نیز در برخی از بخش های کانادا به عنوان زبان رسمی پذیرفته شده است.

چین:

زبان رسمی چینی توسط دولت این کشور به عنوان زبان چینی استاندارد مطرح شده است.

اما به دلیل پهناور بودن شکل های مختلفی از چینی در سراسر چین استفاده می شود.

دانمارک :

زبان رسمی دانمارک Danish می باشد. البته آلمانی نیز در این کشور بسیار مطرح می باشد.

نروژ:

زبان نروژی زبان رسمی این کشور می باشد.

انگلیس:

در بریتانیای کبیر زبان رسمی وجود ندارد. اما خوب به طور غالب زبان انگلیسی مورد استفاده قرار می گیرد.